ετεροπάθεια

η (Α ἑτεροπάθεια)

νεοελλ.

αλλοπάθεια, θεραπευτική αγωγή που συνίσταται στη χορήγηση φαρμάκων κατάλληλων να προκαλέσουν συμπτώματα αντίθετα από αυτά που επιδιώκουν να θεραπεύσουν

αρχ.

ο ερεθισμός από αντανάκλαση, αντανακλαστικός πόνος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ετερο-* + -πάθεια (< πάθος), πρβλ. α-πάθεια].